Τρίτη 16 Μαρτίου 2021

Ο αριστερισμός οδηγεί το ΚΚΕ στην άρνηση της πολιτικής

 

Όπως αναμενόταν το ΚΚΕ απάντησε αρνητικά στην πρόταση Βαρουφάκη για συνεργασία πάνω στα ζητήματα αστυνομικής βίας, αυταρχισμού και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Το ότι ήταν αναμενόμενο δεν σημαίνει βέβαια ότι αυτό δεν αποτελεί μία αρνητική εξέλιξη. Πριν συνεχίσουμε την ανάλυσή μας στο γιατί διαφωνούμε κάθετα με αυτήν την στείρα άρνηση(για μία ακόμα φορά) του ΚΚΕ, να υπενθυμίσουμε την κριτική που έχουμε ασκήσει το τελευταίο διάστημα στο Βαρουφάκη αλλά και στο παρελθόν σε διάφορες περιπτώσεις. Να επαναλάβουμε ότι τον θεωρούμε μία αναπαλαίωση της απάτης του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και έναν αμετανόητο οπαδό της ΕΕ. Επίσης αναπαράγει όλους τους μύθους της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης όπως η πολιτική των ταυτοτήτων, η διακίνηση φτηνού εργατικού δυναμικού κτλ. Το να έχεις μεγάλες ιδεολογικές διαφορές με κάποιον δεν σημαίνει ότι η μόνη σωστή στρατηγική είναι η απόλυτη άρνηση ειδικά όταν σου ρίχνει το γάντι σε επίπεδο συνεργασίας.

Η πλήρης άρνηση έστω και στοιχειώδους διαλόγου αποτελεί άρνηση της πολιτικής. Τέτοια άρνηση δικαιολογείται αν πρόκειται για καθεστωτικές δυνάμεις που προτάσσουν αντιδραστικά μέτρα ή μισαλλόδοξες λογικές. Ο Βαρουφάκης έστω προσχηματικά υπόσχεται φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις που στην πραγματικότητα δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν μέσα στο ευρώ και την ΕΕ. Από αυτές τις διακηρύξεις πρέπει να πιαστεί το ΚΚΕ ώστε να έχει μία επιτυχημένη στρατηγική απέναντι στο ΜέΡΑ25.

Η όλη λογική του ΚΚΕ περιορίζεται στα εξής: κάντε απεργίες και ταξικούς αγώνες με τις οργανώσεις δορυφόρους του ΚΚΕ(ΠΑΜΕ κτλ.) και ενταχθείτε στο ΚΚΕ. Όσον αφορά στοιχειώδεις πολιτικές σε κεντρικά ζητήματα όπως διαγραφή του χρέους, έξοδο από ευρώ και ΕΕ, δημοψήφισμα, το ΚΚΕ πετάει την μπάλα στην κερκίδα αναβάλλοντας τα πάντα για τον σοσιαλισμό. Πως θα έρθει αυτός ο σοσιαλισμός ουδείς εξηγεί. Αυτή είναι η γραμμή του ΚΚΕ τα τελευταία 15 χρόνια με αποτέλεσμα η επιρροή του κόμματος να μειώνεται σταθερά. 

Το ίδιο απάντησε και τώρα στον Βαρουφάκη. ''Το ΚΚΕ, τα μέλη και οι φίλοι του στα Σωματεία και τους μαζικούς φορείς, παλεύουν καθημερινά, ώστε τα ζητήματα του αυταρχισμού, της εργοδοτικής βίας, της προστασίας των λαϊκών δικαιωμάτων, να είναι στην προμετωπίδα της εργατικής - λαϊκής πάλης. Σε ό,τι μας αφορά αυτό εκφράστηκε και με τη μαζική "οργανωμένη απειθαρχία" στα κατασταλτικά μέτρα που παίρνονται με πρόσχημα την πανδημία. Εκεί είναι που τελικά κρίνεται η αναμέτρηση με την κυβερνητική πολιτική κι όχι σε συνεργασίες των "κορυφών" των πολιτικών κομμάτων,''. Δηλαδή εμείς κατεβαίνουμε στο δρόμο με τις οργανώσεις μας, όσοι πιστοί προσέλθετε και αυτό είναι όλο.

Φυσικά από αυτή την στάση το ΜέΡΑ25 ευνοείται. Όπως κερδισμένος βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα χρόνια όταν το ΚΚΕ αρνιόταν κάθε διάλογο και πολιτική πρωτοβουλία όπως απέδειξαν τα γεγονότα. Αν την περίοδο του κινήματος των πλατειών το ΚΚΕ δεν πετούσε την μπάλα στην εξέδρα και καλούσε σε μέτωπο με αιτήματα: την μονομερή διαγραφή του χρέους, την έξοδο από ευρώ και ΕΕ, κατάργηση των μνημονίων, τιμωρία των ενόχων, αποκατάσταση εθνικής κυριαρχίας ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε στριμωχθεί άσχημα από πολύ νωρίς και οι εξελίξεις θα ήταν εντελώς διαφορετικές.

Με τον ίδιο τρόπο τώρα το ΚΚΕ λύνει τα χέρια του Βαρουφάκη που εμφανίζεται ενωτικός και δεν δεσμεύεται για τίποτα συνεχίζοντας να κάνει ανέξοδη αντιπολίτευση όπως έκανε στο παρελθόν ο ΣΥΡΙΖΑ. Στο ΚΚΕ δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται την στοιχειώδη πολιτική πραγματικότητα. Επαναλαμβάνοντας τα ίδια πράγματα συνεχώς δεν θα πείσεις περισσότερο κόσμο ειδικά όταν δεν δίνεις κάποια διέξοδο ή προοπτική.

Όταν το ΚΚΕ συχνά επαναλαμβάνει ''να βγάλει ο λαός συμπεράσματα'' αυτό δεν γίνεται αυτόματα και με την απλή επανάληψη και η πείρα, όπως συνηθίζει να λέει το ΚΚΕ το έχει αποδείξει άρα είναι μάλλον το ΚΚΕ που πρέπει να βγάλει συμπεράσματα. Δεν είναι στραβός ο γιαλός στραβά αρμενίζει η ηγεσία του ΚΚΕ.

Πάμε όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση. Η αλήθεια είναι ότι η πρόταση του Βαρουφάκη ήταν εντελώς γενική και αόριστη γεγονός όχι τυχαίο. Ήθελε να δείξει ότι ηγείται ενωτικών πρωτοβουλιών χωρίς όμως να δεσμευτεί επί συγκεκριμένων αιτημάτων. Αυτό το πλαίσιο συμφέρει το ΜέΡΑ25 γιατί αντιπολιτεύεται ανέξοδα και σε καθαρά εκλογική λογική. Το ΚΚΕ μπορούσε να φέρει το ΜέΡΑ25 προ των ευθυνών του αν απαντούσε θετικά αλλά θέτοντας συγκεκριμένα αιτήματα πλαισίου πάλης. Για να προλάβουμε τους καλοθελητές αυτή η πρόταση δεν σημαίνει επ' ουδενί εκλογική συνεργασία αλλά συνεργασία για δράση πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα.

Ο βασικός κορμός έπρεπε να περιλαμβάνει: κατάργηση των τρομονόμων, κατάργηση του τελευταίου απίστευτου νόμου για τις διαδηλώσεις, κατάργηση της ομάδας Δέλτα, κατάργηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας και επαναφορά του πανεπιστημιακού ασύλου, κατάργηση των νόμων για τις απεργίες και αυτόν που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τον τελευταίο που ψήφισε η ΝΔ

Με τα παραπάνω προσπαθούμε περισσότερο να δώσουμε ένα γενικό πνεύμα και παρά μία ακριβής διατύπωση της πρότασης. Σίγουρα υπάρχουν και άλλα πράγματα που μας διαφεύγουν και θα μπορούσαν να προστεθούν ειδικά από νομικούς που έχουν βαθύτερη γνώση.

Το ακροατήριο του ΜέΡΑ25 μπορεί να μην συμφωνεί με την αποτίμηση του ΚΚΕ για την Σοβιετική Ένωση ή την σοσιαλιστική επανάσταση αλλά σίγουρα συμφωνεί με τα παραπάνω αιτήματα και μια τέτοια πρόταση δεν θα το άφηνε ασυγκίνητο. Ο Βαρουφάκης θα πιεζόταν να αποδεχθεί και να υιοθετήσει το παραπάνω πλαίσιο. Αν αρνιόταν θα βρισκόταν έκθετος πολιτικά.

Η πολιτική είναι η τέχνη των πιέσεων και με τον παραπάνω τρόπο και στην βάση συγκεκριμένων αιτημάτων ένα επαναστατικό κόμμα πρέπει να ασκεί πιέσεις στους οπορτουνιστές ανταγωνιστές του. Πίεση δεν είναι να λες απλά ότι ο Βαρουφάκης είναι διαχειριστής του καπιταλισμού, που είναι, αλλά δεν αρκεί η επανάληψη της διαπίστωσης ή να λες το ΚΚΕ κατεβαίνει στο δρόμο κατεβείτε και εσείς. Πίεση είναι τα συγκεκριμένα αιτήματα που αποδέχεται η βάση του ΜέΡΑ25 αλλά και πολλοί ανένταχτοι και αναποφάσιστοι. 

Πάμε τώρα στην αναφορά σε ''συνεργασίες των "κορυφών" των πολιτικών κομμάτων'' που γίνεται στην απάντηση του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ πέραν της παραπάνω πρότασης που περιγράψαμε έπρεπε να πάρει και την πρωτοβουλία για την δημιουργία επιτροπών αγώνα με πρόταγμα τα παραπάνω αιτήματα. Φυσικά αυτές οι επιτροπές πρέπει να λειτουργούν με όρους άμεσης δημοκρατίας και να είναι ανοικτές σε συμμετοχή σε όσους συμφωνούν με τα αιτήματα ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων(εξαιρούνται οι πολύ ακραίες περιπτώσεις). Με αυτόν τον τρόπο μία συνεργασία των ''κορυφών'' γίνεται έναυσμα για πυροδότηση διεργασιών από τα κάτω. Με αυτόν τον τρόπο θα ενταχθεί ανοργάνωτος κόσμος και όχι με καλέσματα σε κομματικούς δορυφόρους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του αγνόησε την πρόταση  και δεν απάντησε καν. Έχει υιοθετήσει πλήρως την τακτική του ώριμου φρούτου σαν καθεστωτικό αστικό κόμμα. Αντιλαμβάνεται ότι η ΝΔ βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο και προσπαθεί να βρει διαφυγή στην στρατηγική της έντασης επιταχύνοντας την πτώση της. Δεν έχει καμία διάθεση να κάνει μαχητική αντιπολίτευση με συγκεκριμένα αιτήματα. Αντίθετα περιμένει να εκμεταλλευτεί εκλογικά την πολύ μεγάλη οργή που συσσωρεύεται στην ελληνική κοινωνία για τον αυταρχισμό που έχει επιλέξει η ΝΔ ως μοναδική λύση στην διαχείριση της μιζέριας.

Δεν έχει καμία διάθεση να δεσμευτεί και να υποσχεθεί τίποτα το συγκεκριμένο. Το δυστύχημα είναι ότι αυτή η τακτική θα αποδώσει αν δεν υπάρξει κάποια πρωτοβουλία που θα του ασκήσει πίεση και θα δώσει στα κινήματα συγκεκριμένα αιτήματα διεκδίκησης. Το μόνο σίγουρο είναι ότι με την στάση του ΚΚΕ τα πράγματα διευκολύνονται για τον ΣΥΡΙΖΑ και για το ΜέΡΑ25.

Αυτή η στρατηγική του ΚΚΕ ή καλύτερα η ανυπαρξία στρατηγικής έχει χρεοκοπήσει πολλές φορές. Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια και οι χαμένες ευκαιρίες διαδέχονται η μία την άλλη. Ενώ αυτή η αριστερίστικη στάση παρουσιάζεται ως το επιστέγασμα της επαναστατικότητας στην πράξη όπως είδαμε σε όλη την μακρά μνημονιακή περίοδο δεν καταφέρνει να οργανώσει και να συσπειρώσει την οργή του κόσμου. Αντίθετα οδηγεί στην απογοήτευση και σε αποκλειστικά και μόνο εκλογικές λογικές όπου ηγεμονεύει πλήρως ο ΣΥΡΙΖΑ.

Όσον αφορά την οργάνωση στους χώρους δουλειάς, στα ταξικά συνδικάτα και στους απεργιακούς αγώνες έχουμε παρόμοια απογοητευτικά αποτελέσματα. Η μία μάχη χάνεται μετά την άλλη και παρότι χρειάζεται ένα ξεχωριστό κείμενο να αναλύσουμε τις αιτίες είναι αδιαμφισβήτητο ότι η συμμετοχή στα σωματεία και τις απεργίες όχι απλά δεν έχει μαζικοποιηθεί αλλά ακόμα και η προκήρυξη των απεργιών κοντεύει να καταστεί αδύνατη. Δεν υπάρχει κανένα θετικό αποτέλεσμα που να δικαιώνει την στάση του κόμματος το αντίθετο μάλιστα.

Στην πραγματικότητα αυτή η κυριολεκτικά πεισματική άρνηση της πολιτικής δεν καταπολεμάει τον οπορτουνισμό αντίθετα τον βοηθάει να φουντώσει. Η πλήρης άρνηση κάθε αντιπρότασης στον Βαρουφάκη είναι το τελευταίο επεισόδιο αυτής της αποτυχημένης λογικής. Όταν επιμένεις να κάνεις τα ίδια πράγματα μην περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου