Το μεταναστευτικό επανέρχεται συνεχώς στην επικαιρότητα και όχι άδικα. Είναι ένα ζήτημα κλειδί της εποχής μας. Δυστυχώς το εργατικό κίνημα αδυνατεί να δώσει τις κατάλληλες απαντήσεις και το ζήτημα αποτελεί ένας διαρκές Βατερλώ. Εμείς θα ξεκινήσουμε από μια πτυχή που δεν βρίσκεται στην επικαιρότητα τελευταία αλλά αποτελεί μια θλιβερή πραγματικότητα για την Ελλάδα των μνημονίων. Η Ελλάδα δεν είναι πια μόνο χώρα υποδοχής μεταναστών αλλά από την αρχή των μνημονίων έχει ενταθεί κατακόρυφα η φυγή κυρίως ειδικευμένου προσωπικού προς τις βόρειες χώρες της Ευρώπης. Εδώ το ζήτημα δεν είναι να επαναλάβουμε ότι γι' αυτό το φαινόμενο ευθύνεται ο καπιταλισμός γενικά και πιο συγκεκριμένα οι πολιτικές ΕΕ και ΔΝΤ αλλά και των ντόπιων ανδρεικέλων. Αυτά είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα δεν έχουμε πρόβλημα να τα επαναλάβουμε αλλά αυτό δεν αρκεί όπως πιστεύουν μερικοί αριστεριστές.
Το πρόβλημα είναι να πάρουμε συγκεκριμένη θέση πάνω στο ζήτημα και όχι να επαναλαμβάνουμε αφηρημένες καταδίκες του καπιταλισμού και αόριστα μανιφέστα ανθρωπισμού και αλληλεγγύης. Άλλωστε με
επίκληση στον ανθρωπισμό και την αλληλεγγύη ξεκινά και το κοινό ανακοινωθέν των πολιτικών αρχηγών. Ας προσέξουν κάποιοι με ποιούς κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος.
Το βασικό κριτήριο για το εργατικό κίνημα είναι το αν η μετανάστευση των Ελλήνων στις χώρες της βόρειας Ευρώπης επηρεάζει θετικά ή αρνητικά τους αγώνες των υποτελών τάξεων και στην Ελλάδα και στις χώρες προορισμού τους. Για μας η απάντηση είναι ξεκάθαρή, τους επηρεάζει αρνητικά.