Κανένας τουρίστας από το εξωτερικό χωρίς τεστ

Είναι γεγονός ότι η διασπορά του κορονοϊού στην Ελλάδα είναι περιορισμένη και ελεγχόμενη. Δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε τις αιτίες για αυτό γιατί ούτε η επιστημονική κοινότητα έχει καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. Επίσης δεν μπορούμε να κάνουμε υποθέσεις και εικασίες για θέματα που ούτε κατά διάνοια διαθέτουμε τις γνώσεις. Πράγμα που με τον κορονοϊό πήρε επιδημικές διαστάσεις με τον καθένα να λανσάρει την αυθαίρετη θεωρία του σαν έχει το παπικό αλάθητο. Γι' αυτό που έχουμε άποψη και μάλιστα ξεκάθαρη είναι η κωλοτούμπα που κάνει η κυβέρνηση στο ζήτημα της δημόσιας υγείας όσον αφορά τον τουρισμό. Ενώ η κυβέρνηση μέχρι χθες είχε μία αυστηρή στάση στο ζήτημα της πανδημίας και παρότι όσον αφορά την δημόσια υγεία δεν έβαλε το χέρι στην τσέπη και περιορίστηκε σε χειροκροτήματα και χτυπήματα στην πλάτη τουλάχιστον στα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης δεν έκανε εκπτώσεις. Μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις όπως στις πλατείες είχαμε και ακραία καταστολή.

Τώρα με μια εντυπωσιακή στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών αποφασίζει να δεχθεί τουρίστες από την 1η Ιουλίου χωρίς καραντίνα και τεστ. Εδώ πέφτουν οι μάσκες της κυβέρνησης που υποτίθεται βάζει σε προτεραιότητα την υγεία των πολιτών και την αντιμετώπιση της πανδημίας. Ενώ μάλιστα η πανδημία στην Ελλάδα έχει σχεδόν αντιμετωπιστεί η κυβέρνηση αποφασίζει να ρισκάρει για οικονομικούς λόγους.

Επιχειρηματικότητα με την εγγύηση του δημοσίου

Το πιο βασικό επιχείρημα όσων υποστηρίζουν τις ιδιωτικοποιήσεις είναι ότι οι κρατικές επιχειρήσεις και υποδομές είναι ζημιογόνες. Επιβαρύνουν τον φορολογούμενο και τον προϋπολογισμό δημιουργώντας χρέη και δεν μπορούν να καταστούν βιώσιμες με όρους ελεύθερης αγοράς . Θα υπέθετε κανείς αν ακολουθούσε αυτή την άποψη ότι σε όλες αυτές τις ιδιωτικοποιήσεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια το δημόσιο δεν έχει καμία εμπλοκή άρα και καμία οικονομική συνεισφορά. Τα πράγματα όμως είναι εντελώς διαφορετικά από την νεοφιλελεύθερη αφήγηση και το δημόσιο συνεχίζει να βάζει το χέρι στην τσέπη για τομείς που έχουν παραχωρηθεί σε ιδιώτες προς εκμετάλλευση. Είχαμε ξανασχοληθεί με μία μεμονωμένη περίπτωση εργολάβου όμως η πανδημία του κορονοϊού που παρέλυσε την κυκλοφορία έφερε στην επιφάνεια τις κυριολεκτικά σκανδαλώδεις και πέραν από κάθε λογική συμφωνίες τις οποίες έχει υπογράψει το κράτος με τις κοινοπραξίες. Εκμεταλλευόμενοι αυτές τις συμφωνίες διεκδικούν αποζημιώσεις από το δημόσιο για την χαμηλή κυκλοφορία λόγω της καραντίνας. Δηλαδή το κράτος έχει μπει εγγυητής των κερδών των κοινοπραξιών. Αυτό μάλιστα θα είναι το τέταρτο παρακαλώ κύμα αποζημιώσεων όπως διαβάζουμε στην υπέρμαχο των ιδιωτικοποιήσεων Καθημερινή.

Εταιρείες ως κυρίαρχα ιδιωτικά κράτη: η περίπτωση της Total

ΠΗΓΗ ROAR

Μετάφραση: antapocrisis όπου και το είδαμε.

Του Alain Deneault

H Total θεωρείται μια «γαλλική εταιρεία πετρελαίου» αλλά στην πραγματικότητα – όπως πολλές άλλες πολυεθνικές εταιρείες – πρόκειται για μια κυρίαρχη δύναμη ιδιωτικών συμφερόντων.

Έχοντας μελετήσει, γράψει (γι’ αυτές) και συμμετάσχει στο δημόσιο διάλογο για τις πολυεθνικές εταιρείες, έχω φτάσει στο συμπέρασμα ότι δεν είμαστε συλλογικά καταρτισμένοι να σκεφτούμε τη δύναμη που αντιπροσωπεύουν, τις σιωπηρές μεθόδους με τις οποίες ασκούν την ιδιαίτερη μορφή κυριαρχίας τους καθώς και τους πολυάριθμους μηχανισμούς που τους επιτρέπουν να παρακάμπτουν το νόμο οπουδήποτε έχουν συμφέροντα.

Για να μορφοποιήσω το συμπέρασμα αυτό, θα εστιάσω σε μια μόνο εταιρεία – την Total – σαν τυπική περίπτωση και θα δείξω για τι είναι πράγματι ικανή σε διεθνές επίπεδο και δε θα συνθέσω μεμονωμένα παραδείγματα που θα μπορούσαν να κατηγορηθούν για σκοπιμότητες προκειμένου να ικανοποιηθούν οι ερευνητικές μας ανάγκες.