Το σκάνδαλο Paul Mason και οι πολιτικές προεκτάσεις

 

Ο Paul Mason είναι Βρετανός δημοσιογράφος και συγγραφέας προσκείμενος στο εργατικό κόμμα. Καλλιεργούσε πάντα το προφίλ του αντισυστημικού, ριζοσπάστη και αντιφασίστα. Τώρα πως γίνεται κάποιος να είναι αντισυστημικός και να συμμετέχει στο κόμμα του Τόνι Μπλερ είναι από μόνο του παράδοξο. Ο Mason δεν είναι γνωστός μόνο στην Βρετανία αλλά διεθνώς και στην Ελλάδα. Συχνές οι παρεμβάσεις του στα καθ' ημάς και μάλιστα ήταν παραγωγός του ντοκυμαντέρ ''This is a coup'' με θέμα την υποτιθέμενη διαπραγμάτευση των πρώτων ημερών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με την τρόικα και την ΕΕ. Οι πολιτικές του απόψεις ήταν πολύ κοντά στο ΣΥΡΙΖΑ και είχε στενή σχέση με τον Βαρουφάκη. Πρέπει να διευκρινίσουμε ότι όταν ο Βαρουφάκης αποφάσισε ότι ήταν αδύνατο να συνεχίσει με τον ΣΥΡΙΖΑ και να ψηφίσει τα μνημόνια που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ ο Mason διαφώνησε μαζί του και συμφώνησε με τον Τσίπρα. Ο Mason ακολουθούσε την γνωστή λογική των αντιμνημονιακών του συρμού. Δηλαδή πόνταρε όλες τις μάρκες του στην επαναδιαπραγμάτευση με την τρόικα χωρίς να υπάρχει κανένα σχέδιο Β' για την περίπτωση που η άλλη πλευρά δεν θα δεχόταν καμιά διαπραγμάτευση όπως τελικά έγινε. Απέρριπτε όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ κάθε σκέψη μονομερούς ενέργειας από πλευράς Ελλάδας δηλαδή την μονομερή διαγραφή του χρέους και την έξοδο από ευρώ και ΕΕ. Την μοναδική πραγματική φιλολαϊκή έξοδο.  

Ο Mason έδειξε τις φιλοευρωπαϊκές απόψεις και στο θέμα του Brexit όπου αντιτάχθηκε και πήρε θέση υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ. Τελευταία ο Mason έχει μετακινηθεί σε ακόμα πιο δεξιές, φιλοπόλεμες, μιλιταριστικές απόψεις. Θα αναρωτηθεί κανείς γιατί ασχολούμαστε τόσο αναλυτικά με τις απόψεις του Mason. Ο λόγος είναι ότι εμφανίστηκαν από την δημοσιογραφική ομάδα thegrayzone πολύ ισχυρά στοιχεία ότι ο ''προοδευτικός'' Mason συνεργάζεται με τις μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας δίνοντας πληροφορίες και χαρτογραφώντας ανθρώπους που θεωρεί ενοχλητικούς. 

O Mason σύμφωνα με τα στοιχεία που διέρρευσαν στην δημοσιότητα είχε βάλει στο στόχαστρό του όσους διαφωνούν με την κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία και δεν ευθυγραμμίζονται με την αφήγηση και τις επιδιώξεις του ΝΑΤΟ. Φυσικά αν αυτό γινόταν στο επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης με επιχειρήματα θα έδειχνε βέβαια την δεξιά στροφή του Mason αλλά δεν θα αποτελούσε σκάνδαλο άλλωστε ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος είναι. Το σκάνδαλο είναι ότι ο Mason έγινε χαφιές των μυστικών υπηρεσιών και του βαθέως κράτους ζητώντας μάλιστα και την συνδρομή τους για να λογοκριθούν οι έχοντες διαφορετικές απόψεις. 

Ο Mason έφτασε στο σημείο να χαρτογραφεί ως φίλα προσκείμενο στον Πούτιν τον πρώην επικεφαλής των Εργατικών Jeremy Corbyn. Το αξιοπερίεργο είναι ότι παρότι ο Mason είναι αρκετά γνώριμο πρόσωπο στην ελληνική αριστερά το θέμα σχολιάστηκε ελάχιστα. Το άρθρο του Τριάντη είναι από τα ελάχιστα. Γιατί άραγε το tvxs, το press project, η efsyn, το documento κτλ. που παρουσίαζαν τις απόψεις του άφησαν το θέμα ασχολίαστο; Να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν έχουμε καμία διάθεση να κάνουμε πρακτορολογία. Πέραν από τον Mason για τον οποίο υπάρχουν πολύ συγκεκριμένα στοιχεία κάθε άλλη συζήτηση αποτελεί παραφιλολογία. Όμως υπάρχουν μεγάλες πολιτικές προεκτάσεις και συμπεράσματα. 

Καταρχάς αποδεικνύεται ότι η τακτική της διείσδυσης των μυστικών υπηρεσιών στα κινήματα για να τα επηρεάσουν εκ των ένδον δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας αλλά ρεαλιστική πραγματικότητα που πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψιν. Δεύτερον για ακόμα μια φορά φαίνεται ότι ο πόλεμος αποτελεί την λυδία λίθο που ξεχωρίζει τους πραγματικούς αγωνιστές από τους απολογητές του συστήματος σε διατεταγμένη υπηρεσία ή μη. Η συστημική πίεση για να πειστεί η κοινή γνώμη στην Δύση για την κλιμάκωση του πολέμου από πλευράς του ΝΑΤΟ είναι τεράστια και αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Mason να βάλει τα ''μεγάλα μέσα'' και να αποκαλυφθεί.

Άλλο ένα παράδειγμα υποτίθεται προοδευτικού που έδειξε το πραγματικό φιλοπόλεμο και φιλονατοϊκό πρόσωπο είναι αυτό του Ζίζεκ που κατέληξε στο συμπέρασμα ότι χρειαζόμαστε ένα ισχυρότερο ΝΑΤΟ. Ο Ζίζεκ το 2014 μας έλεγε ότι προσευχόταν να κερδίσει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ παρότι άθεος. Φυσικά το 2019 χαρακτήρισε τον ΣΥΡΙΖΑ ως απόλυτη τραγωδία. 

Ας αφήσουμε όμως τον Ζίζεκ και ας επιστρέψουμε στον Mason που πιάστηκε επ' αυτοφώρω σε διατεταγμένη υπηρεσία. Είναι ξεκάθαρο ότι το συγκεκριμένο ζήτημα δεν έχει μόνο αστυνομική διάσταση αλλά περισσότερο πολιτική. Πιο συγκεκριμένα για να δράσει εντός των κινημάτων κάποιος που συνεργάζεται με τις μυστικές υπηρεσίες πρέπει να υπάρχει ένα πολιτικό πλαίσιο που να του επιτρέπει να ψαρεύει σε θολά νερά. Αυτό το πολιτικό πλαίσιο ήταν η περίφημη επαναδιαπραγμάτευση και η πρώτη φορά αριστερά. Μέσα σε ένα τέτοιο πολιτικό χυλό όπως η κολυμπήθρα του Σιλωάμ ακόμα και στελέχη του ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ που είχαν ψηφίσει το πρώτο μνημόνιο βρήκαν καταφύγιο. Ήταν λοιπόν φυσικό επόμενο να βρουν καταφύγιο και πράκτορες όπως ο Mason.

Επίσης το πιθανότερο είναι ότι o Mason δεν ξεκίνησε τις σχέσεις του με τις μυστικές υπηρεσίες τώρα στα γεράματα αλλά πολύ παλιότερα και μάλλον ήταν αυτές που του εξασφάλιζαν πρόσβαση στα μεγάλα ΜΜΕ. Ήταν η πολιτική αντιπαράθεση με το αντιμπεριαλιστικό Grayzone που συνέβαλε τα μέγιστα στο να αποκαλυφθεί. Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ με το πρόγραμμα χυλό και μην τολμώντας ποτέ να στραφεί σε λύσεις πραγματικά αντισυστημικές όπως η μονομερή διαγραφή του χρέους και η έξοδος από ευρώ και ΕΕ δεν κατάφερε ποτέ να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι και οι πράκτορες μπορούσαν να δρουν ανενόχλητοι.

Πέραν από τις ξεκάθαρες πολιτικές ευθύνες ακόμα πιο ενοχλητική είναι η εκκωφαντική σιωπή του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ολόκληρου του χώρου και των φιλικά προσκείμενων μέσων όπως το documento, το tvxs, το press project, η efsyn κτλ. Μόνο ο Βαρουφάκης τοποθετήθηκε όλοι οι υπόλοιποι κάνουν σαν μην έχει συμβεί τίποτα. Με στρουθοκαμηλισμό και βάζοντας τα σκουπίδια κάτω από το χαλί απλά αποφεύγουν τις πολιτικές ευθύνες που τους αναλογούν.