Για την κόντρα Γιαννακόπουλου-Καμμένου

Το τελευταίο πράγμα που πρέπει να κάνουμε με την μετωπική σύγκρουση Γιαννακόπουλου-Καμμένου είναι να την αντιμετώπισουμε ως μιά στενά προσωπική κόντρα γιατί είναι πολύ ενδεικτική ευρύτερων κοινωνικών συγκρούσεων αλλά και ανακατατάξεων. Γιατί με απλά λόγια αυτή η σύγκρουση δείχνει ότι η πολιτική των μνημονίων δεν έχει βάλει στο στόχαστρο μόνο την εργατική τάξη και τους μικρομεσαίους αλλά και ένα κομμάτι της εγχώριας αστικής τάξης. Στις καπιταλιστικές κρίσεις δεν έχουμε μόνο μια γενικευμένη επίθεση στον κόσμο της εργασίας αλλά και σημαντικές ανακατατάξεις στους κόλπους του κεφαλαίου. Για να χαραχθεί μια αποτελεσματική στρατηγική για το εργατικό κίνημα δεν αρκούν γενικές και αφηρημένες διαπιστώσεις όπως το κεφάλαιο κερδίζει-οι εργάτες χάνουν, αυτό είναι καθολικά σωστό αλλά δεν οδηγεί σε πιο ειδικά συμπεράσματα απαραίτητα για την τακτική του εργατικού κινήματος. Τέτοια ειδικά συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν από την κόντρα Γιαννακόπουλου-Καμμένου.

Ας ξεκινήσουμε από τις θεατρικές παραστάσεις Καμμένου στη βουλή ότι μάχεται την διαπλοκή. Ο Καμμένος προσπαθεί να μας πείσει παριστάνοντας την αθώα περιστερά ότι η αλλαγή της στάσης Γιαννακόπουλου και του newsbomb(ιδιοκτησίας Γιαννακόπουλου) είναι επειδή δεν δέχεται τις παρεμβάσεις του(με μηνύματα στο κινητό) στο έργο και τις επιλογές της κυβέρνησης. Δυστυχώς για τον Καμμένο το αρχαίο λατινικό ρητό ''verba volant, scripta manent''(τα προφορικά χάνονται, τα γραπτά μένουν) ισχύει διαχρονικά και οι παλιότερες δηλώσεις του στις κάμερες καταγράφονται και μένουν.

Αυτές οι δηλώσεις αποδεικνύουν ότι μεταξύ Καμμένου και Γιαννακόπουλου υπήρχε όλο το προηγούμενο διάστημα πλήρης ταύτιση απόψεων και δεν αναφερόμαστε στην αόριστη αντιμνημονιακή ρητορία αλλά στην κοινή άποψη πάνω στις συνέπειες των μνημονιακών πολιτικών και στις προθέσεις της τρόικας στο χώρο του φαρμάκου. Γιατί αυτό ενδιαφέρει πραγματικά τον Γιαννακόπουλο και τον έκανε ''φανατικό αντιμνημονιακό'' και όχι οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, οι ιδιωτικοποιήσεις ή τα χαράτσια. Πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι ο Γιαννακόπουλος εκπροσωπεί ολόκληρο τον κλάδο των φαρμακοβιομηχάνων.

Όπως λοιπόν μας έλεγαν οι Γιαννακόπουλος-Καμμένος μέχρι ο Καμμένος να κατεβάσει τα παντελόνια και να ξεχάσει όσα έλεγε, τα σχέδια της τρόικας ήταν κόλαφος για την ντόπια φαρμακοβιομηχανία στην οποία απασχολούνται 11.000 εργαζόμενοι, ένας από τους ελάχιστους παραγωγικούς βιομηχανικούς κλάδους που στέκονται ακόμα όρθιοι. Οι καταγγελίες Γιαννακόπουλου είναι συγκεκριμένες και ξεκάθαρες. Μιλάει για σχέδιο της τρόικας και των δανειστών με συγκεκριμένο άρθρο σε νομοσχέδιο που πλέον ψηφίστηκε από τη βουλή που αποσκοπεί στο πέρασμα της πίτας της ελληνικής αγοράς που έχουν οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες σε ισραηλινών συμφερόντων και άλλες πολυεθνικές.

Από την επιβολή των μνημονίων η πρώτη αρνητική εξέλιξη για την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία ήταν η κατακόρυφη πτώση της φαρμακευτικής δαπάνης αλλά αυτό δεν αποτελεί την πέτρα του σκανδάλου. Η πέτρα του σκανδάλου είναι η μείωση της τιμής για τα εκτός πατέντας(σχεδόν όλα δηλαδή) παραγόμενα στην Ελλάδα φάρμακα κατά 50% και κατά 32% για τα ελληνικά γενόσημα των οποίων η τιμή έχει ξαναμειωθεί μετά από απαίτηση της τρόικας και συμφωνία της ελληνικής πλευράς.

Πρέπει εδώ να δώσουμε μερικές εξηγήσεις γιατί αυτό εκ πρώτης όψης δεν φαίνεται αρνητικό. Η ελληνική φαρμακοβιομηχανία στηρίζεται στην παραγωγή φασόν για μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες καθώς και στην παραγωγή γενοσήμων. Οι μεγάλες πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες που διαθέτουν ερευνητικά κέντρα και εργαστήρια ρίχνουν το βάρος στην παραγωγή καινούργιων φαρμάκων τα οποία προστατεύονται από νόμους ευρασυτεχνίας(20 χρόνια συνήθως) και έχουν πολύ μεγαλύτερη τιμή από τα παλαιότερα φάρμακα που έχουν βγει εκτός πατέντας. Για αυτά φυσικά δεν προβλέπεται καμία μείωση στην τιμή.

Με τις μεγάλες μειώσεις στις τιμές των ελληνικών φαρμάκων οι εταιρίες θα αναγκαστούν να τα αποσύρουν από την ελληνική αγορά αφού δεν θα έχουν περιθώριο κέρδους και μπορεί να έχουν και ζημιά. Έτσι ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για τα καινούργια εντός πατέντας και πολύ ακριβότερα φάρμακα των πολυεθνικών. Τελικά θα έχουμε λιγότερα και ακριβότερα φάρμακα και πλήγμα για την ελληνική φαρμακοβιομηχανία.

Αυτό δεν έχει σημασία για την τρόικα και την κυβέρνηση σημασία έχει ότι οι μεγάλες πολυεθνικές θα κερδίσουν όλοι οι άλλοι ας κόψουν το λαιμό τους. Τώρα όσον αφορά τον Καμμένο είναι ηλίου φαειονότερον ότι και προεκλογικά αλλά και μετά είχε υποσχεθεί στον Γιαννακόπουλο και στους υπόλοιπους φαρμακοβιομήχανους όπως φαίνεται εδώ ότι δεν θα άφηνε να περάσουν αυτά που σχεδίαζε η τρόικα. Φυσικά ο Καμμένος πλέον έχει κάνει την μεγάλη κωλοτούμπα και για να μην μιλήσει για την ταμπακιέρα προσπαθεί να δώσει στην κόντρα με τον Γιαννακόπουλο πρωσοπικό τόνο.

Τα κατορθώματα του υιού Γιαννακόπουλου στην Μύκονο πέραν του ότι είναι εντελώς δευτερεύουσας σημασίας(ούτε ο πρώτος κακομαθημένος γιος μεγαλοαστικής οικογένειας ούτε ο τελευταίος) ήταν γνωστά και πριν όταν ο Καμμένος ταυτιζόταν με τον Γιαννακόπουλο και τον βράβευε με τον Γιαννακόπουλο να τον αποκαλεί τον μεγαλύτερο εν ενεργεία Έλληνα πολιτικό και πατριώτη.

Ο Γιαννακόπουλος έμεινε τουλάχιστον σταθερός στις απόψεις του οι οποίες να ξαναπούμε ότι δεν είναι μόνο προσωπικές και εκφράζουν όλο τον κλάδο των φαρμακοβιομηχάνων. Ο Καμμένος αθέτησε το λόγο του και σε αυτό το ζήτημα και αντί να απολογείται με περίσιο θράσος παριστάνει τον πολέμιο της διαπλοκής.

Σε αυτή τη σύγκρουση ο Καμμένος είναι αυτός που εκπροσωπεί τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις: την τρόικα, την ΕΕ, τους δανειστές και το πολυεθνικό κεφάλαιο. Φυσικά για να μην παρεξηγηθούμε δεν θεωρούμε τον Γιαννακόπουλο ούτε καν συνεπή αντιμνημονιακό γιατί αν προσέξει κάποιος από τους τίτλους του newsbomb που αναφέρει στη βουλή ο Καμμένος, η αλλαγή στάσης του newsbomb σημειώνεται όχι με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου από την συγκυβέρνηση αλλά μετά τις εκλογές όταν τα νομοσχέδια για τις αλλαγές στο χώρο του φαρμάκου έρχονται προς ψήφιση στη βουλή.

Για τα πολιτικά συμπεράσματα από την κόντρα Γιαννακόπoυλου-Καμμένου θα επανέλθουμε.