Η μάχη για δωρεάν δημόσια υγεία στις ΗΠΑ

Ο Jimmy Dore είναι ένας κωμικός στην Αμερική που έχει μία εκπομπή στο youtube με πολιτική θεματολογία. Τράβηξε αμέσως την προσοχή μας γιατί ξέφευγε από τα απλουστευτικά σχήματα δαιμονοποίησης του Τραμπ. Η κριτική του επικεντρώνεται στους δημοκρατικούς και στο πόσο λίγο διαφέρουν επί της ουσίας από τους ρεπουμπλικάνους. Δεν αφήνει καθόλου στο απυρόβλητο την προοδευτική, αριστερή πτέρυγα των δημοκρατικών. Τους κατηγορεί ότι λειτουργούν απλά ως το αριστερό άλλοθι και πάντα την κρίσιμη στιγμή υποτάσσονται άνευ όρων στην γραμμή της ηγεσίας. Φυσικά δεν έφτασε αυθαίρετα σε αυτό το συμπέρασμα αλλά μέσω προσωπικής εμπειρίας. Υπήρξε υποστηρικτής του Bernie Sanders το 2016 στην κούρσα για το χρίσμα των δημοκρατικών. Απογοητεύτηκε πλήρως όμως από την συμβιβαστική στάση του Sanders. Την ώρα που το κατεστημένο των δημοκρατικών του έκανε τις πιο σφοδρές επιθέσεις με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο(υπάρχουν σοβαρές καταγγελίες για νοθεία στις εσωκομματικές εκλογές το 2016 και το 2020) αυτός απαντούσε με επιθέσεις φιλίας και πίστης στο κόμμα.

Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα της τουλάχιστον παθητικής στάσης του Sanders είναι το 2015 και ενώ η Χίλαρι Κλίντον βρισκόταν στο μάτι του κυκλώνα από τις αποκαλύψεις του wikileaks, o Sanders στο πρώτο debate την υπερασπίστηκε δημόσια. Τα email που έφερνε στο φως το wikileaks δεν είχαν προσωπικό ή σκανδαλοθηρικό χαρακτήρα αλλά καθαρά πολιτικό χαρακτήρα. Δεν υπήρχε κανένας ουσιαστικός λόγος να την στηρίξει πολιτικά το αντίθετο μάλιστα.

Αυτή η συμβιβαστική στάση φάνηκε και στις τελευταίες προκριματικές εκλογές όταν και ενώ ακόμα η κούρσα δεν είχε κριθεί οριστικά ρωτήθηκε αν ο Μπάιντεν μπορεί να κερδίσει τον Τράμπ απάντησε ότι μπορεί(4.15 του βίντεο). Καλύτερη πάσα στον αντίπαλό του εκείνη την στιγμή δεν θα μπορούσε να κάνει. Μετά ακολούθησε η επίσημη στήριξη Μπάιντεν χωρίς ο Σάντερς να μπει καν στην διαδικασία να διεκδικήσει κάτι ως αντάλλαγμα.

Αλλά η μεγαλύτερη απογοήτευση για τον Jimmy Dore και πολλούς αριστερούς στις ΗΠΑ ήρθε από την ομόφωνη ψήφιση του Cares Act(και η προοδευτική πτέρυγα των Δημοκρατικών) που περιγράφεται και ως μία από τις μεγαλύτερες μεταφορές πλούτου στην ιστορία. Πολύ χονδρικά το κράτος έδωσε τεράστια ρευστότητα στις μεγαλύτερες τράπεζες, εταιρίες και funds. Το αποτέλεσμα ήταν οι πλούσιοι να γίνουν πλουσιότεροι. Για να περάσει πιο εύκολα αυτό το σκανδαλώδες πακέτο και όλοι να έχουν μία δικαιολογία γιατί το ψήφισαν, έβαλαν μέσα και τις επιταγές των 1.200 δολαρίων. Κάτι ανάλογο με το να έμπαιναν τα 800 ευρώ που δόθηκαν εδώ με την ενίσχυση των 120 εκατομμύριων της Aegean.

Επίσης σκανδαλώδης ήταν και ο τρόπος που ψηφίστηκε. Ενώ πρόκειται για ένα πακέτο που ισοδυναμεί με το 10% του ΑΕΠ των ΗΠΑ μεγαλύτερο και από το πακέτο διάσωσης των τραπεζών το 2009 υπερψηφίστηκε δια βοής από την Βουλή των Αντιπροσώπων που οι Δημοκρατικοί έχουν πλειοψηφία και μάλιστα χωρίς να υπάρξει ονομαστική ψηφοφορία για να φαίνεται ποιος ψήφισε και ποιος όχι. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο ένα ιδιόρρυθμος Ρεπουμπλικάνος ζήτησε ονομαστική ψηφοφορία και ακούγεται ξεκάθαρα να ψηφίζει κατά, κανένας άλλος. Για να μην έχουμε την λανθασμένη εντύπωση ότι μόνο στην Ελλάδα περνούν νύχτα τα νομοσχέδια με την διαδικασία του κατεπείγοντος.

Στις ΗΠΑ υπάρχει ένα επιπλέον πρόβλημα. Η κοινωνική ασφάλιση είναι συνδεδεμένη σε πολύ μεγάλο βαθμό με την εργασία. Άρα όταν κάποιος μένει άνεργος, μένει και χωρίς ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η έκρηξη της ανεργίας έχει αφήσει εκατομμύρια χωρίς πρόσβαση στο σύστημα υγείας. Βέβαια ακόμα και όσοι έχουν ιδιωτικές ασφάλειες δεν είναι σε πολλές περιπτώσεις πλήρως εξασφαλισμένοι. Τα περίφημα ψιλά γράμματα για το τι καλύπτει η ασφάλεια και τι όχι. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις ανθρώπων που είχαν μία σοβαρή περιπέτεια υγείας και παρότι ασφαλισμένοι χρεοκόπησαν. 

Καταλαβαίνει κανείς αν κάποιος είναι ανασφάλιστος τι τύχη τον περιμένει. Μπορεί η κυβέρνηση Τραμπ να έδωσε υγειονομική κάλυψη σε όσους νοσούν από κορονοϊό όμως φυσικά οι άνθρωποι δεν σταμάτησαν να αρρωσταίνουν από άλλες αιτίες. Επίσης η πανδημία έκανε το ζήτημα της δημόσιας υγείας απόλυτα κεντρικό θέμα στην δημόσια σφαίρα. Από εκεί προέκυψε και η ιδέα της πίεσης στην ''προοδευτική'' πτέρυγα των δημοκρατικών να μην ψηφίσουν την υποψήφια των δημοκρατικών Νάνσυ Πελόζι για την προεδρία της Βουλής των Αντιπροσώπων αν δεν φέρει το ζήτημα της καθολικής δημόσιας υγείας για όλους για ψήφιση.

Η ''προοδευτική'' πτέρυγα είχε το αριθμητικό μέγεθος για να πιέσει και να ζητήσει ανταλλάγματα άλλωστε αυτή ήταν η ρητορική τους για να εκλεγούν. Υποστήριζαν ότι θα δώσουν την μάχη για να αλλάξουν το Δημοκρατικό κόμμα και να το τραβήξουν σε πιο προοδευτικές θέσεις. Επίσης η συγκυρία ήταν η πλέον ευνοϊκή είναι χαρακτηριστικό ότι στις τελευταίες εκλογές όσοι δημοκρατικοί υποψήφιοι είχαν υποστηρίξει την δωρεάν υγεία εκλέχτηκαν ενώ όσοι δεν την υποστήριξαν οι περισσότεροι δεν εξελέγησαν.

Δυστυχώς όπως φάνηκε από την ψηφοφορία η ''προοδευτική'' πτέρυγα δεν ανταποκρίθηκε στο αριστερό αίτημα και δεν προσπάθησε να αντισταθεί για να έρθει για ψήφιση η δημόσια υγεία όπως άλλωστε υπόσχονταν αλλά πειθάρχησαν στο δημοκρατικό κατεστημένο και στο σύστημα. Όλοι μηδενός εξαιρουμένου αποδείχτηκαν πιστοί στρατιώτες του Δημοκρατικού κόμματος και ψήφισαν την Πελόζι χωρίς να ζητήσουν  

Το θετικό είναι ότι πολλοί απλοί αγωνιστές συσπειρώθηκαν και κοινητοποιήθηκαν γύρω από αυτό το αίτημα δημιούργησαν ένα πραγματικό κίνημα με σύνθημα #ForceTheVote. Για πρώτη φορά η υποτιθέμενη ''αριστερή'' πτέρυγα των Δημοκρατικών δέχτηκε τόσο μεγάλη πίεση και σφοδρή κριτική. Ακόμη περισσότεροι ειλικρινείς αγωνιστές συνειδητοποίησαν ότι το δημοκρατικό κόμμα δεν αλλάζει εκ των έσω. Πολλοί είχαν αρχίσει να το συνειδητοποιούν από την ενδοτική στάση του Σάντερς. 

Όμως η μεγαλύτερη αποκάλυψη και απογοήτευση για τους αριστερούς στις ΗΠΑ ήταν η στάση της αριστερής πτέρυγας των δημοκρατικών(The Squad όπως λέγονται ανεπίσημα) με προεξέχουσα την Αλεξάντρια Οκάσιο Κορτέζ που εκλέχτηκαν με σημαία ότι θα πιέσουν το Δημοκρατικό κόμμα προς τα αριστερά και όταν τους δόθηκε μία πολύ καλή ευκαιρία να το κάνουν παραδόθηκαν άνευ μάχης. Πρόδωσαν κυριολεκτικά την εκλογική τους βάση και γι' αυτό το σύνθημα fraud squad(ομάδα απατεώνων) ήταν από τις πρώτες τάσεις στο twitter μετά την ψηφοφορία. Οι ''προοδευτικοί'' των Δημοκρατικών κάνουν πολύ θόρυβο σε ζητήματα όπως η πολιτική ορθότητα, οι ταυτότητες, η κλιματική αλλαγή και ρίχνουν από πάνω μερικές αριστερές σάλτσες υποσχέσεων σε μερικά κοινωνικά ζητήματα. Τυχόν ομοιότητες της παραπάνω περιγραφής με τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο συμπτωματικές δεν είναι. 

Για όλους όμως τους πολιτικούς απατεώνες έρχεται η ώρα της κρίσης όπου πλέον δεν μπορούν να πατάνε σε δύο βάρκες. Μπορείς να δημαγωγείς ανέξοδα πάνω στον δικαιωματισμό ειδικά στην σημερινή παρακμιακή μορφή του(που μέχρι και η Goldman Sachs έχει υιοθετήσει) και στην αστυνομική βία. Φυσικά είναι σωστό να εναντιώνεσαι στην αστυνομική βία όμως αυτή δεν έρχεται ουρανοκατέβατη, έχει κοινωνικές αιτίες που χρήζουν αντιμετώπισης. Όταν έρχεται η ώρα να αντιμετωπίσουν αυτές τις αιτίες θίγοντας πραγματικά τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων φυγομαχούν και πηδούν ατάκτως στην βάρκα του κατεστημένου.

το email όπου η ''αριστερή'' Κορτέζ ζητάει να 
αναφερθούν αναρτήσεις ώστε να λογοκριθούν

Παρότι αυτή η κινηματική προσπάθεια ξεκίνησε αποκλειστικά από μεμονωμένους ανθρώπους χωρίς την συμμετοχή οργανωμένων δυνάμεων και λόγω των ειδικών συνθηκών της πανδημίας έγινε κυρίως μέσω διαδικτύου(έγιναν και κάποιες μικρές συγκεντρώσεις κυρίως συμβολικού χαρακτήρα) κατάφερε να συσπειρώσει αρκετό κόσμο. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι δημιούργησε μία ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή και ένα βαθύ ρήγμα μεταξύ κινηματικής αριστεράς και αριστερής πτέρυγας εντός Δημοκρατικού κόμματος.

  

Οι αυταπάτες της αλλαγής του Δημοκρατικού κόμματος εκ των έσω διαλύθηκαν για πολλούς. Επίσης φάνηκε ξεκάθαρα και με τον πιο επιτακτικό τρόπο η αναγκαιότητα της δημιουργίας ενός ανεξάρτητου αριστερού κόμματος το αν θα πραγματοποιηθεί θα το δούμε στο μέλλον.

Ένα πολύ χαρακτηριστικό σημείο για να βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του για την υποτιθέμενη ''αριστερή'' πτέρυγα του Δημοκρατικού κόμματος είναι η στάση τους υπέρ της λογοκρισίας από τους κολοσσούς του διαδικτύου. Χρησιμοποιώντας ως άλλοθι τον Τραμπ και την εισβολή στο Καπιτώλιο τάσσονται υπέρ του περιορισμού της ελευθερίας του λόγου. Πλέον οι μάσκες έχουν πέσει και φαίνεται ξεκάθαρα η γενικότερη στόχευση γιατί έχουν αρχίσει να λογοκρίνονται και να κατεβαίνουν πολλές αριστερές σελίδες, λογαριασμοί και κανάλια. Φυσικά αυτά δεν θα τα διαβάσετε σε υποτίθεται προοδευτικά μέσα που στηρίζουν Βαρουφάκη. Αυτά αντίθετα φιλοτεχνούν το ''αριστερό'' προφίλ ανθρώπων οι οποίοι υποστηρίζουν ανοικτά την λογοκρισία από τα μονοπώλια της Silicon Valley, εκεί έχουν καταντήσει.