Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

Οι κομμουνιστές και ο γάμος των ομοφυλοφίλων

Κάποιοι υποτιθέμενοι μαρξιστές και κομμουνιστές κυρίως από το χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην προσπάθειά τους να βρουν επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν την στάση τους πάνω στο ζήτημα του γάμου των ομοφυλοφίλων προσπαθούν να δημιουργήσουν την εξής σύγχυση. Μπερδεύουν το ζήτημα των διώξεων και των διακρίσεων εναναντίον των ομοφυλοφίλων με το ζήτημα της πολιτικής αναγνώρισης του γάμου των ομοφυλοφίλων και του υποτιθέμενου ''δικαιώματος'' στον αυτοπροσδιορισμό του φύλου. Εδώ πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι και ειλικρινείς. Η πολιτική στόχευση του συμφώνου συμβίωσης δηλαδή του γάμου για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δακτυλό μας αλλά και του ''ακτιβισμού'' της κακιάς ώρας των ΜΚΟ LGBT που χρηματοδοτούνται γενναιόδωρα από το κεφάλαιο είναι η εξίσωση των ετερόφυλων ζευγαριών με όλα τα υπόλοιπα και η νομική και πολιτική αναγνώριση του ''δικαιώματος'' στον αυτοπροσδιορισμό του φίλου και ακόμα και στην αλλαγή του βιολογικού φίλου με εγχείρηση.

Οι κύριοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι λοιποί αριστεριστές που μάλιστα κάνουν πολεμική στο ΚΚΕ(εδώ και εδώ) για την σωστή στάση του πάνω στο ζήτημα, ξεχνούν την εξής τεράστια υλική διαφορά που επιβάλλει την διαφορετική αντιμετώπιση από την κοινωνία των ετερόφιλων ζευγαριών από τα υπόλοιπα. Τα ετερόφυλα ζευγάρια αποτελούν το πρωταρχικό και μοναδικό κύτταρο αναπαραγωγής και ανάπτυξης της κοινωνίας τα υπόλοιπα επουδενί δεν διαδραματίζουν κάποιον ανάλογης σημασίας ρόλο αν διαδραματίζουν και κάποιον.

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

Ο Δημήτρης Πατέλης πάνω στο ζήτημα των ομοφυλοφίλων και των LGBT



Συμφωνούμε απόλυτα. Επιτέλους και μια ανάλυση που δεν βρίσκεται στην ουρά νεοφιλελεύθερων ιδεολογημάτων.

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

Όταν το δουλεμπόριο ανθεί ως φιλανθρωπική επιχείρηση

Θέλεις να γίνεις δουλέμπορος; Θέλεις να κάνεις καριέρα στο εμπόριο ανθρώπινων ψυχών, αλλά και οργάνων; Ε, δεν έχεις παρά να στήσεις μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση και να βγεις στο σαφάρι για πρόσφυγες, ή λαθραίους μετανάστες. Μη φοβάσαι δεν πρόκειται να υπάρξει κανένας έλεγχος. Θυμίσου ότι ο ίδιος ο Καμμένος εκ μέρους της κυβέρνησης ζήτησε τη συνδρομή σου στη διαχείρηση του προβλήματος. Υπάρχει καλύτερη ευκαιρία για έναν δουλέμπορο;
Κι έτσι δεν έχεις παρά να έρθεις ως "εθελοντής" σε ένα από τα ελληνικά νησιά και να στήσεις τη δική οσυ επιχείρηση διάσωσης από την θάλασσα. Με το πρώτο, αρχίζεις τη φασαρία. Βγαίνεις στο διαδίκτιο και καταγγέλεις τις ελληνικές αρχές, το λιμενικό, τις συνθήκες. Έτσι κι αλλιώς το ελληνικό κράτος είναι ανύπαρκτο. Κανένας έλεγχος, κανένας συντονισμός, καμιά λογοδοσία, κανένα σχέδιο. Τα πάντα χύμα στο κύμα. Αληθινό σαφάρι.

Με την φασαρία πετυχαίνεις, πρώτο, να γίνεις υπολογίσιμη ΜΚΟ και υποψήφια χρηματοδότησης. Δεύτερο, να μαζέψεις χρήμα μέσω crowd funding και εισφορών από αφελείς. Τρίτο, να βρεις αρκετούς ανύποπτους εθελοντές για να λειτουργήσουν ως βιτρίνα. Άλλωστε η ανοησία περισσεύει, η ιδεοληψία το ίδιο, όπως και η φιλανθρωπία, που για τους πλείστους είναι ταυτόσιμη με τη ζωοφιλία.

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015

Οι τρεις αφίσες και η προδοσία των στρατηγών

Γράφει ο Θανάσης Κανιάρης
Αν κάποιος αναζητά την άτακτη υποχώρηση του εργατικού κινήματος, σε μια περίοδο που εκδηλώνεται η πιο άγρια και φονική επίθεση σε βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων, απάντηση μπορεί να βρει στις τρεις αυτές αφίσες.
Όπως πολύ καλά φαίνεται, πρόκειται για τις αφίσες του ΠΑΜΕ, της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, εν όψει της απεργίας στις 12 Νοέμβρη.
Τι παρατηρεί κανείς, διαβάζοντας τα αιτήματα που προβάλουν;
ΠΑΜΕ, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, καταγγέλλουν από κοινού την επιχειρούμενη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, τις φοροεπιδρομές, τις κατασχέσεις κατοικίας, τους πλειστηριασμούς, την επίθεση σε βάρος των μισθών και των συντάξεων.
Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, είναι κοινό. Θα μπορούσε να κυκλοφορήσει μια μόνο αφίσα με την προβολή αιτημάτων των τριών αυτών συνδικαλιστικών φορέων. Κατά τα άλλα και με δεδομένο το κοινό διεκδικητικό πλαίσιο, θα γίνουν και πάλι ξεχωριστές συγκεντρώσεις.
Αυτό που κυριαρχεί και στα προβαλλόμενα αιτήματα, είναι το «ΟΧΙ». Μάλιστα η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, έχουν κάνει ένα βήμα μπροστά, καθώς θέτουν ζήτημα κατάργησης των μνημονίων, κάτι που δεν κάνει το ΠΑΜΕ.

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2015

Για την κόντρα Γιαννακόπουλου-Καμμένου

Το τελευταίο πράγμα που πρέπει να κάνουμε με την μετωπική σύγκρουση Γιαννακόπουλου-Καμμένου είναι να την αντιμετώπισουμε ως μιά στενά προσωπική κόντρα γιατί είναι πολύ ενδεικτική ευρύτερων κοινωνικών συγκρούσεων αλλά και ανακατατάξεων. Γιατί με απλά λόγια αυτή η σύγκρουση δείχνει ότι η πολιτική των μνημονίων δεν έχει βάλει στο στόχαστρο μόνο την εργατική τάξη και τους μικρομεσαίους αλλά και ένα κομμάτι της εγχώριας αστικής τάξης. Στις καπιταλιστικές κρίσεις δεν έχουμε μόνο μια γενικευμένη επίθεση στον κόσμο της εργασίας αλλά και σημαντικές ανακατατάξεις στους κόλπους του κεφαλαίου. Για να χαραχθεί μια αποτελεσματική στρατηγική για το εργατικό κίνημα δεν αρκούν γενικές και αφηρημένες διαπιστώσεις όπως το κεφάλαιο κερδίζει-οι εργάτες χάνουν, αυτό είναι καθολικά σωστό αλλά δεν οδηγεί σε πιο ειδικά συμπεράσματα απαραίτητα για την τακτική του εργατικού κινήματος. Τέτοια ειδικά συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν από την κόντρα Γιαννακόπουλου-Καμμένου.

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

Η ''δημοκρατική'' ΕΕ αποκαλύπτεται μέρα με τη μέρα

Προεδρικό πραξικόπημα στην Πορτογαλία  

Άλλο ένα επεισόδιο στον αντιδραστικό κατήφορο της ΕΕ. Ο Πορτογάλος πρόεδρος αποφάσισε να μην δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στο φιλοαριστερό κόμμα(μην φανταστείτε κάνα επαναστατικό κόμμα σαν το ΣΥΡΙΖΑ είναι) λόγω νομισματικών θέσεων. Έδωσε το χρίσμα στο κεντροδεξιό συνασπισμό του απερχόμενου προέδρου παρότι δεν έχει την πλειοψηφία στη βουλή και ως εκ τούτου δεν μπορεί να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης ενώ ο φιλοαριστερός συνασπισμός έχει την πλειοψηφία και μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση. Οι δηλώσεις του προέδρου είναι πολύ διαφωτιστικές: ''Στα σαράντα χρόνια της δημοκρατίας, καμιά κυβέρνηση στην Πορτογαλία δεν στηρίχθηκε σε αντι-ευρωπα'ι'κές δυνάμεις, οι οποίες ζητούν την ακύρωση της συνθήκης της Λισαβώνας και του συμφώνου δημοσιονομικής σταθερότητας, όπως επίσης τη διάλυση της νομισματικής ένωσης αλλά και του ΝΑΤΟ''. Επίσης '' Έξω από την Ευρωπα'ι'κή Ένωση και το ευρώ, το μέλλον της Πορτογαλίας θα είναι καταστροφικό''. Σας θυμίζει κάτι;

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

Η θεωρητικοποίηση της αντιμαρξιστικής σκέψης

Γράφει ο Δ. Δημητριάδης
Σε πρόσφατο φύλλο του Ριζοσπάστη διαβάσαμε ένα ολοσέλιδο με την ομιλία του Μ. Παπαδόπουλου σε συζήτηση που πραγματοποιήθηκε το φεστιβάλ της ΚΝΕ. Θέμα της «Ο συσχετισμόςδύναμης στην Ελλάδα και διεθνώς και οι αστικές κοινοβουλευτικές εκλογές». Προφανώς οι θέσεις που περιέχονται δεν είναι προσωπικές του και επειδή ουσιαστικά, με την ομιλία αυτή, ανέλαβε να εξηγήσει το εκλογικό αποτέλεσμα του κόμματος στις πρόσφατες εκλογές θεωρούμε ότι περιέχονται σ' αυτή τα βασικότερα σημεία της απόφασης της Κεντρικής Επιτροπής που θα δουν το φως της δημοσιότητας το επόμενο διάστημα.
Ποιοι παράγοντες καθορίζουν την ιστορική εξέλιξη;
Ο μαρξισμός διακρίνει δύο ειδών παράγοντες, τις επικρατούσες αντικειμενικές συνθήκες και τις υποκειμενικές, δηλαδή τη δράση των ανθρώπων με την ευρεία έννοια του όρου, του λαού και των πολιτικών δυνάμεων που αναφέρονται σε αυτόν συγκεκριμένα. Οι αντικειμενικές συνθήκες διακρίνονται στις εσωτερικές συνθήκες της χώρας και στις εξωτερικές συνθήκες, το διεθνές περιβάλλον που επιδρά ουσιαστικά στις εξελίξεις κάθε χώρας. Οι εσωτερικές αντικειμενικές συνθήκες σε μια ορισμένη στιγμή δεν διαμορφώνονται κατά τρόπο αυθαίρετο αλλά σε μεγάλο βαθμό είναι αποτέλεσμα της δράσης των ανθρώπων, του υποκειμενικού δηλαδή παράγοντα, σε προηγούμενο χρόνο.

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

Ο μαρξισμός και ο πόλεμος στο ντονμπάς

ΠΗΓΗ avantgarde

Η Μπορoτμπά επικρίνεται συχνά για τη στήριξη που παρέχει στις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονμπάς, για το γεγονός ότι σύντροφοί μας αγωνίζονται στην πολιτοφυλακή και προσφέρουν στην ειρηνική οικοδόμηση του έθνους στο Λουγκάνσκ (LC) και το Ντονιέτσκ (DNR). Αυτή η κριτική ακούγεται όχι μόνο από εκείνους τους πρώην αριστερούς που υπέκυψαν στην εθνικιστική έξαρση και υποστήριξαν πρώτα το Μαϊντάν και στη συνέχεια τον πόλεμο του Κιέβου για την κατάκτηση του Ντονμπάς. Υπάρχουν και άλλοι που μας κάνουν κριτική, από τη σκοπιά του «μαρξιστικού πατσιφισμού», που αυτοαποκαλούνται «η νέα Τσίμμερβαλντ» (σ.σ. για το Τσίμμερβαλντ βλέπε εδώ).

1914 = 2014;

Οι «αριστεροί του Τσίμμερβαλντ» συγκρίνουν στα σοβαρά τον πόλεμο στο Ντονμπάς με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι ιστορικοί παραλληλισμοί είναι πάντα επικίνδυνοι, αλλά τούτος εδώ είναι παντελώς ανούσιος. Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο του 1914-1918, συνασπισμοί ιμπεριαλιστικών χωρών αντίστοιχης ισχύος πολέμησαν για το μοίρασμα και ξαναμοίρασμα των αγορών, των πηγών πρώτων υλών και των αποικιών. Η νίκη του αγγλογαλλικού μπλοκ, όπως είναι εύκολο να δει κανείς εκ των υστέρων, δεν ήταν και τόσο προφανής για όσους έζησαν τον πόλεμο, ακόμα και τους μαρξιστές. Για παράδειγμα, ο Λιέβ Κάμενεφ, ένας από τα ηγετικά στελέχη των μπολσεβίκων, προέβλεπε τη νίκη της Γερμανίας στον πόλεμο.

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

Χρηματιστής αύξησε την τιμή φαρμάκου για το AIDS κατά 5500%

Σχόλιο δικό μας : Τι έχουν να μας πουν τώρα οι φιλελεύθεροι υποστηρικτές της ιδιωτικής υγείας και της ελεύθερης αγοράς; Είναι και αυτή μία περίπτωση όπου η αγορά αυτορυθμίστηκε;

Άλλο ένα κραυγαλέο παράδειγμα ότι ο καπιταλισμός βρίσκεται σε στάδιο προχωρημένης σήψης και είναι ιστορικά ξεπερασμένος. Έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις ανάγκες της ανθρωπότητας.

Πηγή  thepressproject

Ο Martin Shkreli, ένας 32χρονός χρηματιστής, αγόρασε τα δικαιώματα παραγωγής φαρμάκου που χορηγείται σε ασθενείς με AIDS και ανέβασε την τιμή του κατά 5500%, από τα 13,50 στα 750.

Το κόστος παραγωγής του φαρμάκου ανέρχεται σε μόλις ένα δολάριο. Η start up εταιρία του Shkreli, Turing Pharmaceuticals απέκτησε τα δικαιώματα του σκευάσματος Daraprim τον Αύγουστο.

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

Τι άλλο θα ακούσουμε

Αριστείδης Μπαλτάς : ''Τέως συντροφοί μας νομίζουν ξαφνικά πως γίναμε μνημονιακοί. Αυτό είναι λάθος.'' 

Αυτοί που ψηφίζουν ένα μνημόνιο τι είναι; Ολίγον έγκυος;
Πόσα μνημόνια κύριε υπουργέ πρέπει να ψηφίσει κάποιος μαζί με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι για να θεωρηθεί μνημονιακός; Πάνω από δέκα; 

Γράφαμε στο προηγούμενο άρθρο ότι οι διάφοροι πρώην ''αντιμνημονιακοί'' έχουν πλέον κλέψει την παράσταση σε διαστρέβλωση και προπαγάνδα και ο υπουργός χτύπησε σχεδόν ταβάνι. Ανταγωνίζεται πλέον επάξια το 1984 του Όργουελ. Πιο πάνω είναι μόνο ο Γκέμεπελς.

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015

Το νέο ιδεολόγημα των νεομνημονιακών

ο ''αντιμνημονιακός'' Κουρής
Οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι η ικανότητα των απατεώνων και των τυχοδιωκτών ειδικά των δημοσιογράφων(οι πολιτικοί τους ακολοθούν ασμένοντας και τους μιμούνται) στο να εφευρίσκουν νέες δικαιολογίες και μυθολογίες είναι ανεξάντλητη. Τελευταία μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και ειδικά με το δημοψήφισμα και την υπογραφή του τρίτου μνημονίου την παράσταση έχουν κλέψει για τα καλά οι διάφοροι ''πρώην αντιμνημονιακοί'' για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι ακριβώς οι ίδιοι και από το πολιτικό και από το δημοσιογραφικό κόσμο που κινούνταν στην λογική της επαναδιαπραγμάτευσης και υπόσχονταν κατάργηση των μνημονίων μέσα στο ευρώ και την ΕΕ. Αφού η ίδια η πραγματικότητα έδειξε με τον πιο σκληρό τρόπο την ανεδαφικότητα αυτών των θεωριών και η συγκυβέρνηση αντί να καταργήσει τα μνημόνια υπέγραψε και τρίτο διαπράτοντας μία ιστορικών διαστάσεων προδοσία και αποστασία τότε όλοι οι ευρωλιγούρηδες ''αντιμνημονιακοί'' άρχισαν να ψάχνουν δικαιολογίες για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Όταν όμως ταυτίζεις την πολιτική σου με το μαύρο μέτωπο του μνημονίου και της αντίδρασης τότε μοιραία θα αρχίσει και η ρητορική σου και τα επιχειρήματα σου να μοιάζουν. Το κυρίαρχο επιχείρημα του μαύρου μετώπου ήταν ότι τα μνημόνια είναι μονόδρομος και αναγκαίο κακό γιατί αν τα αρνηθούμε θα πάθουμε τα χειρότερα που είναι η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ. Πως προσάρμοσαν τώρα οι νεομνημονιακοί το παλιό επιχείρημα στις δικές τους ανάγκες. Μας λένε ότι ο Σόιμπλε έχει σχέδιο να βγάλει την Ελλάδα από το ευρώ και ότι ο Τσίπρας με την συμφωνία(τρίτο μνημόνιο) απεσόβησε τα χειρότερα. Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε κάτι πριν συνεχίσουμε. Είναι η αρχιτεκτονική της ΕΕ και ειδικά του ευρώ που επιτρέπει στους ισχυρούς να επιβάλλουν τους όρους τους. Ο Σόιμπλε και οι ισχυροί της Ευρώπης μέσω του ευρώ και της πλήρης εξάρτησης από την ρευστότητα της ΕΚΤ μπορούν να εκβιάζουν και αυτόκάνουν ειδικά μάλιστα την Ελλάδα που βρίσκεται εδώ και καιρό σε κατάσταση ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Σαφώς και ο Σόιμπλε έχει και σχέδιο Β σε αντίθεση με την ''αντιμνημονιακή'' συγκυβέρνηση που έβαλε την ουρά στα σκέλια γιατί απλά από θέση ισχύος μπορεί να εκβιάζει πραγματικά.

Κυριακή 23 Αυγούστου 2015

Το ανέκδοτο της ημέρας

Το σημερινό ανέκδοτο της ημέρας είναι μία προσφορά του υπουργού οικονομίας Γιάννη Σταθάκη.

''Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι και παραμένει αριστερό κόμμα''. 

Η δήλωση έγινε μάλιστα σε ιταλική εφημερίδα. Καλοσύνη του υπουργού που χάρισε απλόχερα το γέλιο και στους Ιταλούς αναμενόμενο βέβαια καθότι εκτός από ''αριστερός'' είναι και φανατικός ευρωπα'ι'στής και δεν ήθελε ένα τέτοιο ανέκδοτο να μείνει περιχαρακωμένο και εγκλωβισμένο σε εθνικό επίπεδο. Προς επιβεβαίωση της φήμης του ως σκληρού και προσηλωμένου ευρωπα'ι'στή δήλωσε ''Η εναλλακτική λύση της φυγής από την Ευρώπη, είτε από το κοινό νόμισμα, είτε από την ίδια την ΕΕ, δεν αποτελεί σε καμιά περίπτωση βιώσιμο πολιτικό σχέδιο''. Καλύτερα να ψηφίζουμε μνημόνια μέχρι το 2050 και να πάμε το ΦΠΑ στα μακαρόνια στο 80% παρά να φύγουμε από το ευρώ και την ΕΕ προσθέτουμε εμείς.

Σάββατο 22 Αυγούστου 2015

Ιδού η κατάληξη όσων έταζαν επαναδιαπραγμάτευση μέσα στο ευρώ και την ΕΕ

Εμφανή τα αποτελέσματα της επαναδιαπραγμάτευσης, ομελέτα
Αυτά παθαίνουν όσοι υπόσχονταν ότι θα καταργούσαν τα μνημόνια μέσα στο ευρώ και την ΕΕ. Ο ''αντιμνημονιακός'' Καμμένος χλεύαζε βάναυσα(όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ) τους αντικειμενικούς νόμους κίνησης της κοινωνίας και της ιστορίας και τώρα άρχισε να πληρώνει το λογαριασμό. Αναμάσησε και αυτός με νέους όρους το παλιό παραμύθι μιά άλλη ΕΕ είναι εφικτή. Μόλις ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και αντιμετώπισε την ωμή πραγματικότητα της ''επαναδιαπραγμάτευσης''. Δηλαδή ότι δεν υπάρχει καμία διαπραγμάτευση ή κατεβάζεις τα παντελόνια και υπογράφεις τρίτο εξευτελιστικό μνημόνιο ή grexit. Σε αυτό το σταθερό δίλημμα των τελευταίων ετών ο Καμμένος και παρά την πλήρη υποστήριξη του 61% του ελληνικού λαού, αφού διαπίστωσε ότι ο τρίτος δρόμος που έταζε απλά δεν υπάρχει, διάλεξε αυτό που διάλεξαν και αυτοί που σωστά μέχρι χθες αποκαλούσε δωσίλογους και προδότες.

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2015

Ζντόινγκ!!! «Η συμφωνία αποτελεί το τέλος της εποχής των μνημονίων». Τάδε έφη Πάνος Καμμένος

Ο Πάνος Καμμένος βάλθηκε καλοκαιριάτικα να αποδείξει ότι μας ψεκάζουν. Την ώρα που παραδινόμαστε με τα χέρια δεμένα και τα πόδια ανοιχτά στους δανειστές, το νεομνημονιακό newspeak περνάει σε άλλα επίπεδα.

Αφού πρώτα μετονόμασαν την Τρόικα σε "Θεσμούς" και μετά την "κατήργησαν" μετατρέποντάς την σε κουαρτέτο με την προσθήκη εκπροσώπου του ESM, πλέον προαναγγέλλουν την κατάργηση των μνημονίων με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου!

Δικό σας.
______________

«Γι’ εμάς το νόμισμα δεν είναι ταμπού, αν υπήρχε λύση θα τη στηρίζαμε» (Σημείωση: μάλλον μόνο η δραχμή είναι ταμπού για τον Πάνο γιατί κατά τα πρώτα μνημονιακά χρόνια δεν ξεχνάμε ότι πρότεινε... δολάριο!)

«Είναι μια ιστορική συνεδρίαση την οποία πρέπει να την γνωρίζουν οι Ελληνες», δήλωσε ο Πάνος Καμμένος μιλώντας στη Βουλή.

Κυριακή 9 Αυγούστου 2015

Γκέοργκι Λουκατς ''Η σκέψη του Λένιν''

Αλλά, η ριζοσπαστική αριστερίστικη ανάλυση, η οποία εύκολα φαίνεται μέσα από το μηχανίστικο σόφισμα της θεωρίας αυτής, και που έχει συνείδηση του προλεταριακού επαναστατικού χαρακτήρα της εποχής, υπόκειται με τη σειρά της σε μίαν εξ ίσου επικίνδυνη μηχανίστικη ερμηνεία. Γνωρίζοντας ότι, στην εποχή του ιμπεριαλισμού, ο παγκόσμιος επαναστατικός ρόλος της αστικής τάξης βρίσκεται στο τέλος του, συμπεραίνει - και πάλι πάνω στη βάση του μηχανίστικου χωρισμού της αστικής από την προλεταριακή επανάσταση - ότι τώρα έχουμε οριστικά μπει στην περίοδο της καθαρά προλεταριακής επανάστασης. Η επικίνδυνη πρακτική συνέπεια αυτής της στάσης είναι ότι όλες αυτές οι τάσεις προς την αποσύνθεση και τη ζύμωση που αναπόφευκτα προβάλλουν κάτω από τον ιμπεριαλισμό (τα αγροτικά, αποικιακά και εθνικά προβλήματα κλπ.), που αντικειμενικά είναι επαναστατικά σε συσχετισμό με την προλεταριακή επανάσταση, παραβλέπονται ή, ακόμα, και καταφρονούνται και αποκρούονται. Αυτοί οι θεωρητικοί της καθαρά προλεταριακής επανάστασης θεληματικά απορρίπτουν τον πιό αποτελεσματικό και πιό σημαντικό από τους συμμάχους του. Αγνοούν αυτό ακριβώς το επαναστατικό περιβάλλον που κάνει την προλεταριακή επανάσταση συγκεκριμένη προσδοκία, με την κενή ελπίδα και σκέψη πως αυτοί προετοιμάζουν μιά ''καθαρά προλεταριακή επανάσταση''. ''Όποιος περιμένει μιά ''καθαρή'' σοσιαλιστική επανάσταση'' έλεγε ο Λένιν, ''δεν θα ζήσει να τη δει ποτέ. Ένα τέτοιο άτομο προσφέρει στα λόγια μόνο υπηρεσία στην επανάσταση, χωρίς να καταλαβαίνει τι είναι η επανάσταση''.

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΕΛΛΑΔΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ

Το ΕΑΜ στην πολιτική μνήμη και συνθηματολογία

του Ιάσονα Χανδρινού.

Τα εβδομηκοστά γενέθλια του «Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ)», στη συγκυρία μιας παρατεταμένης πολιτικής κρίσης, μας καλούν να στοχαστούμε πάνω στην αγωνία μιας προβληματισμένης (και προβληματικής;) κοινωνίας να βρίσκεται σε επαφή με το ηρωικό παρελθόν της θέτοντας ακατάπαυστα ερωτήματα πάνω σε αυτό. Το ΕΑΜ παρέμενε σταθερά σημείο αναφοράς τόσο στην συνθηματολογία της Αριστεράς όσο και στο κυνήγι μαγισσών της δεξιάς που στη δεκαετία του ’60 έβλεπε ακόμα και πίσω από τα πρώτα μνημόσυνα εκτελεσμένων αντιστασιακών, πιθανή «επανάληψη των δεκεμβριανών σφαγών».

Είναι προφανές πως τα βίαια «σκισίματα» στο ιστορικό συνεχές, όπως οι πόλεμοι (και ιδίως οι εμφύλιοι) και οι επαναστάσεις, ανάγονται αυτόματα σε μύθους με ισόβια αντοχή στη συλλογική μνήμη. Όπως θα προσπαθήσουμε να αποδείξουμε και παρακάτω, πίσω από αυτή την αντοχή κρύβεται ένα είδος συλλογικού ανικανοποίητου, αφού «για εκείνους που γεννήθηκαν αργότερα, το παρόν μοιάζει σαν περίοδος πτώσης στην ανία μιας μετα-ηρωικής εποχής, σα μια παρατεταμένη κατάσταση κρίσης, σαν προσμονή –επιδιωκόμενη ή απευχόμενη– μιας νέας έκρηξης»1.