Ο Moore παρά τις διάφορες κατά καιρούς αριστερίστικες κορώνες στο τέλος καταλήγει να στηρίζει τους δημοκρατικούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα όταν το 2004 πίεζε έναν αριστερό ανεξάρτητο υποψήφιο να αποσυρθεί από την κούρσα με το κλασικό επιχείρημα ότι παίρνει ψήφους από τους δημοκρατικούς και έτσι βοηθάει τον Μπους. Δηλαδή η αριστερή αντιπολίτευση στους δημοκρατικούς πρέπει να είναι μόνο στα λόγια σύμφωνα με τον Moore στο τέλος πρέπει να γίνεται ουρά τους και να μην προσπαθεί να γίνει ένας αυτόνομος πόλος. Το ίδιο επιχείρημα ακούγαμε για πολλά χρόνια στην Ελλάδα από το ΠΑΣΟΚ.
Φυσικά αυτές οι λογικές είναι η καλύτερη συνταγή διαιώνισης του διπολισμού-δικομματισμού και μάλιστα με την μεγάλη κοροϊδία της κριτικής υποστήριξης(ναι μεν αλλά) για να μην έχουν μετά την ευθύνη να απολογηθούν για τίποτα. Κινούμενος σταθερά σε αυτό το μοτίβο στήριξε τον Ομπάμα το 2008 πάλι ''κριτικά'' λέγοντας χαρακτηριστικά ''υποστηρίζω περισσότερο το κίνημα Ομπάμα παρά τον Ομπάμα σαν υποψήφιο''. Αυτό θα το αφήσουμε ασχολίαστο.
Μετά από τρία χρόνια το 2011 ασκούσε πολύ σωστά κριτική στον Ομπάμα για την επέμβαση στην Λιβύη και για το ότι έστειλε 30.000 επιπλέον στρατιώτες στο Αφγανιστάν. Μάλιστα ο Moore δήλωσε ότι ο Ομπάμα έπρεπε να επιστέψει το Νόμπελ ειρήνης που είχε πάρει το 2009. Θα περίμενε κανείς μετά από μία τόσο σφοδρή κριτική ότι ο Moore θα εγκατέλειπε το σχήμα της κριτικής υποστήριξης των δημοκρατικών όμως συνέβη το ακριβώς αντίθετο και στις τελευταίες εκλογές όπως και ο Τσόμσκι στήριξε τον Μπάιντεν αφού πρώτα στήριζε τον Σάντερς ο οποίος πιστεύει ότι θα αλλάξει το δημοκρατικό κόμμα εκ των έσω.
Ο Moore κατρακύλησε εντελώς και έφτασε στο σημείο να αγιογραφεί την αντιπρόεδρο του Μπάιντεν, Κάμαλα Χάρις με την παραπάνω εικόνα που ανέβασε στο twitter. Για να αναλύσουμε λίγο την εικόνα για να γίνει πιο κατανοητό. Μπροστά βλέπουμε την εκλεγμένη πλέον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ όμως πίσω η σκιά που φαίνεται να περπατάει μαζί με την αντιπρόεδρο είναι από το πρώτο μαύρο κοριτσάκι που έγινε δεκτό σε σχολείο λευκών του αμερικάνικου νότου το 1960 και που χρειάστηκε η συνοδεία αστυνομικών για να πάει στο σχολείο.
Η σύνδεση των δύο προσώπων στηρίζεται μόνο στο ότι είναι και οι δύο γυναίκες και αφροαμερικανές. Σε τίποτα άλλο γιατί σε όλα τα υπόλοιπα τις χωρίζει άβυσσος κοινωνική και ταξική. Εδώ έχουμε ένα ακόμη εξόφθαλμο παράδειγμα του πως χρησιμοποιείται η πολιτική των ταυτοτήτων για να καθαγιάσει και να ξεπλύνει ως προοδευτικά, πρόσωπα που στην ουσία εκπροσωπούν αντιδραστικές πολιτικές.
Οι Αφροαμερικανοί της δεκαετίας του 60 ήταν κυριολεκτικά πολίτες δεύτερης κατηγορίας χωρίς στοιχειώδη πολιτικά δικαιώματα και η συντριπτική τους πλειοψηφία άνηκε στο πιο φτωχό και ανειδίκευτο τμήμα της εργατικής τάξης. Επιχειρείται λοιπόν η ταύτιση αυτών των ανθρώπων με ένα μέλος της κοινωνικής και πολιτικής ελίτ της αμερικάνικης κοινωνίας με μόνο συνδετικό κρίκο τον χρώμα του δέρματος και το φύλο με απώτερο σκοπό να φανεί η Κάμαλα Χάρις στο πλευρό των καταπιεσμένων και να αγιογραφηθεί.
Θα καταλαβαίναμε μία τέτοια σύνδεση αν επρόκειτο για τον πρώτο ή την πρώτη Αφροαμερικανή που θα εκλεγόταν στην Γερουσία ή στο Κογκρέσο ανεξαρτήτως πολιτικών θέσεων. Όμως από τότε έχουν παρελάσει από την πολιτική σκηνή πρόσωπα όπως η Κοντολίζα Ράις, ο Κόλιν Πάουελ και φυσικά ο Ομπάμα που και ο Moore του άσκησε κριτική για τις πολιτικές του. Περιπτώσεις που υπηρέτησαν πιστά τον ιμπεριαλισμό και τον νεοφιλελευθερισμό αποδεικνύοντας το αξίωμα ότι οι πολιτικές θέσεις είναι αυτές που χαρακτηρίζουν κάποιον και όχι το χρώμα του δέρματος ή το φύλο.
Ο Moore κινούμενος με το παραπάνω σκίτσο στην λογική της πολιτικής των ταυτοτήτων προσπαθεί να αποδείξει το αντίθετο από το παραπάνω αξίωμα και να φιλοτεχνήσει το προφίλ της νέας αντιπροέδρου κρύβοντας την πολιτική της η οποία περιλαμβάνει την αμέριστη συμπαράσταση στο κράτος τρομοκράτη Ισραήλ. Παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από την παραπάνω ομιλία ''Υποστηρίζω την πλήρη χρηματοδότηση του Ισραήλ καθώς επίσης και την χρηματοδότηση δυο πυραυλικών οπλικών συστημάτων που σώζουν ζωές'' για να βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματα του. Πιστεύει και ο Moore ότι τα ισραηλινά οπλικά συστήματα σώζουν ζωές;
Ένα άλλο παράδειγμα είναι η επιλογή του Μπάιντεν για διευθύντρια προυπολογισμού του Λευκού Οίκου η Neera Tanden επίσης γυναίκα μειονοτικής καταγωγής(ινδιάνικης) η όποια είχε υποστηρίξει σθεναρά την εμπλοκή των ΗΠΑ στην Λιβύη λέγοντας γλαφυρά ''ότι έχουμε ένα μεγάλο έλλειμα έχουν πολύ πετρέλαιο, θα μας αποζημιώσουν μετά για την εμπλοκή μας''. Ακριβώς τα ίδια με τον Τραμπ με την μόνη διαφορά ότι ο Τραμπ τα διατυμπάνιζε ανοικτά ενώ αυτή τα έγραφε σε email που αποκάλυψε το wikileaks.
H Χάρις σπούδασε στο Χάρβαντ και ανήλθε όλη την κλίμακα της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας μόνο αποκλεισμένη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Δεν αποτελεί υπερβολή να πούμε ότι η ταύτιση της Χάρις με τους Αφροαμερικανούς του Νότου της δεκαετίας του 60 είναι κάτι ανάλογο με το να ταυτίζεις τους Εβραίους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης με τον Νετανιάχου.
Δυστυχώς η κατρακύλα του Moore δεν σταματάει στην Χάρις αλλά προσπαθεί να εγκωμιάσει και τον Μπάιντεν βασιζόμενος σε εντελώς απλοϊκές ιστοριούλες ηθικολογικού χαρακτήρα που κινούνται στα όρια της απόλυτης γελοιότητας. Σε ανοικτό γράμμα προς τον Μπάιντεν ο Moore αναφέρεται σε μία ιστορία όπου ο νυν πρόεδρος σε μία περιοδεία του είδε έναν ανήσυχο πεντάχρονο πιτσιρικά όπου οι γονείς του δεν μπορούσαν να τον συγκρατήσουν. Τότε ο Μπάιντεν τον πλησίασε και μιλώντας του πατρικά του έταξε παγωτό αν καθόταν φρόνιμος πράγμα που πραγματοποίησε αργότερα. Από αυτό ο Moore κατάλαβε τον καλό χαρακτήρα του προέδρου.
Σε άλλη συνέντευξη ο Moore θεωρεί ότι ο Μπάιντεν θα αντλήσει τις ηθικές αρχές της προεδρίας του από τα μαθήματα που πήρε στο καθολικό σχολείο που πήγε. Εδώ πια έχουμε φτάσει σε επίπεδο Καρατζαφέρη που θεωρούσε τον εαυτό του ευλογημένο επειδή ένα περιστέρι έκατσε στο κεφάλι του. Τώρα για τις παραινέσεις προς τον νέο δημοκρατικό πρόεδρο να υιοθετήσει αριστερές πολιτικές μπορεί να περιμένει κάτι ανάλογο με την προεδρία Ομπάμα δηλαδή απολύτως τίποτα. Η τακτική της κριτικής στήριξης των δημοκρατικών και της αλλαγής εκ των έσω έχει αποτύχει πολλάκις στο παρελθόν.
Για να επανέλθουμε όμως στην πραγματικότητα εμείς κρίνουμε τον Μπάιντεν από όλους ανεξαιρέτως τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις που έχει υποστηρίξει ανοικτά. Όπως επίσης και από την νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση Ομπάμα. Αυτά είναι τα πραγματικά κριτήρια και όχι οι ιστορίες για αγρίους.
Ο Μπάιντεν θα τοποθετήσει στην νέα του κυβέρνηση πολλές γυναίκες και πολλά πρόσωπα από μειονότητες που όμως θα έχουν αντιδραστικές πολιτικές θέσεις όπως ακριβώς η Κάμαλα Χάρις. Θα προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει την πολιτική των ταυτοτήτων για να ξεγελάσει με το δήθεν προοδευτικό προφίλ της διαφορετικότητας. Σε αυτή την απόπειρα εξαπάτησης δυστυχώς συμμετέχει ενεργά και ο Michael Moore.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου