Κυνικές ομολογίες εφοπλιστή 1ο μέρος

Πολλές φορές έχουμε από εδώ τονίσει το ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Αυτό ίσχυε ανέκαθεν ακόμα και την εποχή των εθνικών ιμπεριαλισμών. Πλέον όμως την εποχή της πλήρους εξάπλωσης της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης είναι πιο εύκολα ορατό από ποτέ. Σε αυτό εκτός των άλλων βοηθούν και οι κατά καιρούς κυνικές ομολογίες διάφορων εκπροσώπων της αστικής τάξης. Δεν αναφερόμαστε στους πολιτικούς αλλά στους ίδιους τους επιχειρηματίες. Μία τέτοια περίπτωση αποτελούν και οι δηλώσεις Λασκαρίδη. Με το πλέον διαφωτιστικό τρόπο ο Λασκαρίδης ομολογεί κυνικά και γλαφυρά ότι παρότι η ελληνική κυβέρνηση κάνει ότι ακριβώς της υποβάλλουν οι εφοπλιστές αυτοί έχουν χεσμένο τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση και δεν έχουν καμία εξάρτηση από αυτούς. 

Επίσης η Ελλάδα και η ελληνική σημαία είναι επίσης εντελώς αδιάφορες σύμφωνα με τον εφοπλιστή. Όσες αναλύσεις και να κάνουμε εμείς και όσα επιχειρήματα και αν παραθέσουμε η ειλικρίνεια Λασκαρίδη είναι το πιο πειστικό επιχείρημα. Αποδεικνύει πλήρως την δικιά μας ανάλυση και διαψεύδει πλήρως τις καθεστωτικές μυθολογίες περί ελληνικής ναυτιλίας και εφοπλιστών που είναι εθνικοί ευεργέτες και βοηθούν την πατρίδα. Οι δηλώσεις Λασκαρίδη συνέβαλαν και στον πλήρη εξευτελισμό του υπουργού ναυτιλίας Πλακιωτάκη αν και μάλλον δεν έγιναν με αυτό το σκοπό. Ο υπουργός έδινε συνέντευξη σε ξένους δημοσιογράφους και αφού στην αρχή θεώρησε κατάλληλο να κομπάσει βαφτίζοντας την αφεντιά του τον πιο σημαντικό υπουργό ναυτιλίας του κόσμου(μετά άρχισε να τα μαζεύει και περιορίστηκε στην ΕΕ) και απάντησε σε ερώτηση ότι θεωρεί την ελληνική ναυτιλία 100% ελληνική μετά ακολούθησε η κατραπακιά. Δυστυχώς για τον Πλακιωτάκη δεν έδινε συνέντευξη στον ΣΚΑΪ και οι δημοσιογράφοι τον πίεσαν στοιχειωδώς δείχνοντας του αποσπάσματα από την συνέντευξη του Λασκαρίδη. 

Την ίδια ώρα δηλαδή που ο Πλακιωτάκης καμάρωνε για την ''ελληνικότητα'' της ναυτιλίας και για την σημασία του υπουργείου του ένας επιφανής εκπρόσωπος των εφοπλιστών περιέγραφε μία εντελώς διαφορετική κατάσταση(την πραγματική) όπου παρότι η ελληνική κυβέρνηση είναι υπό τις διαταγές των εφοπλιστών ελάχιστη σημασία έχουν γι' αυτούς οι ενέργειές της και φυσικά οι πλειοψηφία των καραβιών ιδιοκτησίας Ελλήνων εφοπλιστών είναι υπό ξένη σημαία. Μάλιστα όλα αυτά συνοδευόμενα από απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς πεζοδρομίου για τον θεσμό του πρωθυπουργού.

Έχει σημασία να αναφέρουμε ότι ο Λασκαρίδης έχει διατελέσει πρόεδρος της ένωσης Ευρωπαίων πλοιοκτητών και έχει λάβει παράσημο από τον πρόεδρο της δημοκρατίας για την προσφορά του στην Ελλάδα. Αυτό που έκανε την όλη κατάσταση ακόμα πιο εξευτελιστική για τον υπουργό ήταν η αντίδραση του στις δηλώσεις ή μάλλον η μη αντίδρασή του. Ο Πλακιωτάκης χαμογελούσε αμήχανα δεν τόλμησε να βγάλει άχνα και άρχισε να λέει για το θεσμικό πλαίσιο και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι για να μην υπάρχουν παρανοήσεις. Ο Λασκαρίδης δεν αναφερόταν ατομικά στον Μητσοτάκη και τον Πλακιωτάκη αλλά στον θεσμό του πρωθυπουργού και στις ελληνικές κυβερνήσεις διαχρονικά. Τις ίδιες απόψεις είχε και για τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Το πρόβλημα είναι βαθιά συστημικό και όχι ζήτημα προσώπων. Αυτό δεν σημαίνει ότι το χαστούκι για την κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι ηχηρό όμως είναι απλά το δέντρο και όχι το δάσος. Ο ΣΥΡΙΖΑ επίσης έμεινε στο δέντρο και απέφυγε την ουσία του ζητήματος.

Ο Λασκαρίδης γκρεμίζει πολλούς συστημικούς αστικούς καθεστωτικούς μύθους. Όταν μας λέει ότι η κυβέρνηση κάνει ότι ακριβώς της πουν οι εφοπλιστές γίνεται απόλυτα ξεκάθαρο ποια τάξη έχει την απόλυτη εξουσία και αποφασίζει πραγματικά. Μιλάμε για την πλήρη αντίθεση στις αρχές της ισηγορίας, ισονομίας και ισοπολιτείας. Διαλύεται πλήρως και ο μύθος της διαπραγμάτευσης των κοινωνικών εταίρων. Συχνά ακούμε από τους κυβερνητικούς παπαγάλους ειδικά σε εργασιακά ζητήματα και σε συλλογικές διαπραγματεύσεις για τους μισθούς ότι η κυβέρνηση δεν παρεμβαίνει μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Η κυβέρνηση απλά εκτελεί τις εντολές της μίας πλευράς των εργοδοτών.

Άλλος ένας καθεστωτικός μύθος είναι αυτός της ελληνικότητας της ναυτιλίας τον οποίο επίσης ο εφοπλιστής αποδόμησε πλήρως επιβεβαιώνοντας πλήρως ότι για το κεφάλαιο μπροστά στα κέρδη δεν υπάρχουν πατριωτικά αισθήματα. Οι πάντες γνωρίζουν ότι το 80% των πλοίων είναι υπό ξένη σημαία με πλέον αδιάψευστους μάρτυρες τους Έλληνες ναυτικούς. Μόνο ο Πλακιωτάκης γελοιοποιείται κάνοντας τον ανήξερο. Είναι πρόθυμος να ξεστομίσει το πιο εξόφθαλμο ψέμα για να εξωραΐσει τους εφοπλιστές και να καταπιεί αμάσητη οποιαδήποτε προσβολή.

Ένα άλλο αποκαλυπτικό σημείο των δηλώσεων Λασκαρίδη είναι εκεί που αναφέρει ότι οι πλοιοκτήτες δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από την Ελλάδα. Το ότι η συγκεκριμένη δήλωση ακούγεται κυνική δεν σημαίνει ότι δεν είναι αληθινή. Μάλιστα ο εφοπλιστής αναφέρει ατράνταχτα επιχειρήματα όπως το ότι δεν υπάρχουν σημαντικά εμπορεύματα και συμβόλαια για τους εφοπλιστές στην Ελλάδα. Επίσης όπως αναφέραμε παραπάνω το 80% του στόλου είναι με ξένη σημαία. Μόνο γραφεία έχουν στην Ελλάδα και όχι όλοι μάλιστα.

Η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών σε μια προσπάθεια να κρατήσει τα προσχήματα εξέδωσε ανακοίνωση που καταδικάζει τις δηλώσεις Λασκαρίδη. Το πρόβλημα είναι ότι ενώ ο ένας στηρίζει τις κυνικές ομολογίες του σε αδιαμφισβήτητα γεγονότα η Ένωση Εφοπλιστών δεν αντιπαραθέτει κανένα πραγματικό επιχείρημα που να διαψεύδει την ουσία των όσων είπε αντίθετα ηθικολογεί γενικά και αόριστα. Φυσικά είναι απόλυτα κατανοητή η καταδίκη της δήλωσης ''μπορούν να χέσουν τον πρωθυπουργό'' όμως από όλα τα υπόλοιπα που είπε ο Λασκαρίδης τίποτα δεν είναι προσβλητικό. Ποια είναι η απάντηση της Ένωσης εφοπλιστών στο ότι το 80% των πλοίων έχουν ξένη σημαία και στο γεγονός ότι δεν υπάρχουν εμπορεύματα και συμβόλαια στην Ελλάδα που να ενδιαφέρουν τους εφοπλιστές; Απολύτως καμία. Δεν μπορούν να διαψεύσουν αυτά τα δεδομένα.

Πως αποδεικνύονται τα γνήσια και βαθιά πατριωτικά αισθήματα καθώς και οι διαχρονικά στενοί δεσμοί με την πατρίδα με το 80% των πλοίων σε ξένη σημαία; 

Ένα ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί ο Λασκαρίδης ξαφνικά έπαθε κρίση ειλικρίνειας το οποίο θα αναλύσουμε στο δεύτερο μέρος.